funkcjonowanie układu wzrokowego w przestrzeni kosmicznej.

Poradnik użytkownika



Jednym słowem:
Wielu z nas marzy o podróży w przestrzeń kosmiczną. Jest to niezwykłe przeżycie, gwarantujące jedyne w swoim rodzaju doświadczenie. Patrząc jednak na tą podróż z perspektywy optyki wiąże się ona niestety z pewnymi często przemijającymi zmianami w zakresie widzenia.

funkcjonowanie układu wzrokowego w przestrzeni kosmicznej.

widzenie w kosmosie1
widzenie w kosmosie2
widzenie w kosmosie3
Sponsor artykułu:



Z badań przeprowadzonych przez NASA wykazano, iż długotrwałe przebywanie w przestrzeni kosmicznej może wywołać zmiany w układzie wzrokowym astronautów, które mogą utrzymywać się przez długi czas po powrocie na ziemię. Poddano badaniom około siedmiu astronautów w wieku około pięćdziesięciu lat, którzy spędzili co najmniej sześć miesięcy w kosmosie. Wszyscy badani kosmonauci zauważyli występujące u siebie pogorszenie widzenia zarówno w bliskiej odległości jak i w dali, które pojawiało się po miesiącu przebywania w kosmosie i utrzymywało się około sześć miesięcy po powrocie na ziemię. Badania wykazały jedną lub więcej zmian w tkankach, płynach, nerwach lub innych strukturach położonych w tylnej części oka. Było to np. spłaszczenie tylnej części oka czy fałdy naczyniówki. Przyczyną zaburzeń prawdopodobnie jest zwiększenia ciśnienia płynu mózgowo- rdzeniowego oraz nadmierna ilość płynu wokół nerwu wzrokowego. W warunkach stanu nieważkości zwiększa sie produkcja płynów organicznych co widać między innymi na twarzy, która staje się bardziej obrzęknięta. Jeżeli ciało produkuje więcej płynu mózgowo- rdzeniowego rośnie ciśnienie wewnątrz organizmu i wzrok się zmienia. Nie ma pewności czy zmiana wzroku jest spowodowana mikrograwitacją, stresem czy też z powodu większej produkcji płynu mózgowo-rdzeniowego. Należy mieć nadzieję, że naukowcy znajdą rozwiązania umożliwiające bezpieczne przebywanie w kosmosie. Bo któż z nas nie marzy o locie w kosmos?




















Wszystkie artykuły